Gdy w 1942 r. rządy USA i Wielkiej Brytanii w imię przyjaznych stosunków z Rosją odmówiły polskim sierotom wojennym gościny, pierwszym krajem, który zezwolił im na przybycie, były Indie. Maharadża Navagaru Jam Saheb Digvijay Sinhji – który osobiście jako chłopiec poznał w Szwajcarii Ignacego Paderewskiego, a po latach w Londynie Władysława Sikorskiego – zainteresował się historią naszego kraju, szczerze polubił Polaków i przejął się tragicznym losem polskich sierot. Zaproponował utworzenie własnym sumptem obozu w Balachadi i to uczynił. Za jego przykładem poszło 25 maharadżów i innych dobroczyńców.